ប្រាសាទនាគព័ន្ធ ត្រូវបានកសាងឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៩១១ នៅកណ្ដាលបារាយណ៍ជយតដាក ទំហំ ៣៥០០ម៉ែត្រ គុណ ៩០០ម៉ែត្រ បួនជ្រុងដែលមានស្រះសន្សំទឹកបរិសុទ្ធចំនួន ៤ ដោយរៀបចំឱ្យមានជាសញ្ញាលេខបូកជានិមិត្តរូបនៃសញ្ញាមន្ទីរពេទ្យ និងមានរូបចម្លាក់ ៤ ទិសតំណាងឱ្យធាតុទាំង ៤ ។

ប្រាសាទដែលសាងសង់ឡើងក្នុងរជ្ជកាល ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ មួយនេះមានតឹកតាងប្រវត្តិសាស្ត្រនិងរឿងរ៉ាវជំនឿសាសនាជាច្រើនដែលបានកើតឡើងតាំងពីសម័យបុរាណ។ បច្ចុប្បន្នប្រាសាទបុរាណដែលមានឈ្មោះដើមថា ប្រាសាទរាជស្រី បានក្លាយជាតំបន់ទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរជាតិនិងអន្តរជាតិឱ្យមកទស្សនាទាំងក្នុងរដូវប្រាំងនិងវស្សា។ ចំណុចពិសេសនិងភាពទាក់ទាញនៃប្រាសាទនាគព័ន្ធត្រូវបានទេសចរក៏ដូចជាអ្នកក្នុងតំបន់ឱ្យតម្លៃជាពិសេសលើជំនឿដែលពួកគេជឿថាការបានមកដល់ទីនេះនិងបានអុជធូបឬធ្វើពិធីសាសនាផ្សេងៗពាក់ព័ន្ធនឹងជំងឺឈឺថ្កាត់នោះជំងឺនឹងបានជាសះស្បើយ។ ពិតណាស់ ជំនឿមួយនេះមិនមែនទើបតែមានក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះទេ តែមានតាំងពីជំនាន់មុនមកម្លេះ ដោយប្រាសាទនាគព័ន្ធត្រូវបានគេដឹងមកថាមានស្រះសន្សំទឹកបរិសុទ្ធចំនួន ៤ ដោយរៀបចំជាសញ្ញាលេខបូក ដែលជានិមិត្តរូបនៃសញ្ញាមន្ទីរពេទ្យ។


ក្នុងនោះដែរ មានរូបចម្លាក់ ៤ ទិសដែលតំណាងឱ្យធាតុទាំង ៤ គឺ រូបចម្លាក់ក្បាលមនុស្សដែលស្ថិតនៅទិសខាងកើតតំណាងឱ្យធាតុដី , រូបចម្លាក់ក្បាលតោស្ថិតនៅទិសខាងត្បូងតំណាងឱ្យធាតុភ្លើង , រូបចម្លាក់ក្បាលសេះស្ថិតនៅទិសខាងលិចតំណាងឱ្យធាតុខ្យល់ និងរូបចម្លាក់ក្បាលដំរីស្ថិតនៅទិសខាងជើងតំណាងឱ្យធាតុទឹក។
ប្រជាជនតែងមានជំនឿថារូបកាយនៃសត្វលោកផ្សំឡើងដោយធាតុចំនួន ៤ គឺ ទឹកដីខ្យល់និងភ្លើង ហើយនៅពេលដែលមានជំងឺនឹងបាត់បង់ធាតុណាមួយក្នុងចំណោមធាតុទាំង៤ខាងលើ ដូច្នេះនៅពេលដែលពិនិត្យឃើញថាខ្វះធាតុណាមួយនៃធាតុទាំង ៤ គេតម្រូវឱ្យអ្នកជំងឺនោះទទួលការព្យាបាលស្របតាមទិសនៃធាតុនោះ (បញ្ជាក់ដែរថា នេះជាជំនឿតគ្នាក្នុងសម័យបុរាណ ដោយឡែកការព្យាបាលទៅតាមទិសយ៉ាងណានោះពុំមានឯកសារបកស្រាយលម្អិតនោះទេ)។





ក្រៅអំពីជំនឿបុរាណមួយនេះក៏នៅមានរឿងរ៉ាវជាច្រើនទៀតដែលអ្នកសិក្សាគួរយកចិត្តទុកដាក់និងស្រាវជ្រាវឱ្យបានលម្អិតបន្ថែម ដើម្បីជាភស្តុតាងប្រវត្តិសាស្ត្រតកូនចៅជំនាន់ក្រោយបានស្វែងយល់បន្ត។ គួរឱ្យដឹងដែរ ប្រាសាទនាគព័ន្ធមានទីតាំងស្ថិតក្នុងភូមិលាងដៃ ឃុំលាងដៃ ស្រុកអង្គរធំ ខេត្តសៀមរាប៕
រូបភាព ផ្ដល់ជូនដោយ ក្រុមប្រមាញ់រូបភាពជីវៈចម្រុះកម្ពុជា/កឹម សុវណ្ណា

























Account
Security
Favourite Content