ជាការពិតទោះបីជាមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនក្រាស់ក្រែលប៉ុណ្ណាក៏មិនអាចចំណាយសម្រាប់ទិញពេលវេលាបន្ថែមជូនឪពុកម្ដាយដែលចាស់ទៅហើយឱ្យរស់នៅបានអមតៈដែរ។ ដូច្នេះនៅពេលអស់ពីឪពុកម្ដាយទៅ មានតែបងប្អូនបង្កើតនេះហើយដែលជាសាច់ញាតិស្និទ្ធស្នាលបំផុតក្នុងលោកនេះ។ ភ្លាមៗច្បាស់ណាស់វាអាចនឹងមិនទាន់ធ្វើឱ្យយើងទម្លាប់ឡើយ ប៉ុន្តែយូរទៅគឺយើងត្រូវតែស្វែងរកវិធីបែបណាឱ្យរស់នៅជាមួយគ្នាដោយមានក្ដីសុខ។ ឆ្លៀតឱកាសនេះ AMS សូមចែករំលែកជូនប្រិយមិត្តនូវ ៣ ចំណុចគួរចងចាំដើម្បីឱ្យបងប្អូនរស់នៅចុះសម្រុងគ្នា៖
១. កុំព្យាយាមជ្រៀតជ្រែកចូលជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនគេ
សម្រាប់មនុស្សភាគច្រើនមិនមានអ្នកណាម្នាក់ដែលអាចឱបដៃឈរមើលបងប្អូនបង្កើតរបស់ខ្លួនឯងត្រូវគេធ្វើបាបឡើយ ហេតុនេះទើបទោះតិច ឬច្រើនក៏ត្រូវចេញមកជួយការពារដែរ។ ប៉ុន្តែការជួយនោះគឺមិនអាចជួយបានពេញមួយជីវិតឡើយដោយមានរឿងខ្លះក៏តម្រូវឱ្យគេចេះដោះស្រាយវាដោយខ្លួនឯងបានដែរ។ ជាក់ស្ដែងការជួយគ្រប់ពេលបែបនេះមិនបានធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាក់នោះមានភាពរឹងមាំនោះទេ ហើយពេលខ្លះវិញទៀតវាប្រែទៅជាការរំខានជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនគេទៅវិញ។ ដូច្នេះហើយមនុស្សម្នាក់ៗទោះជាបងប្អូនក៏ដោយ ក៏មានជីវិតជារបស់ខ្លួនឯងដែលពួកគេមានសិទ្ធិសម្រេចចិត្ត និងជ្រើសរើសវិថីសម្រាប់ជីវិតរៀងៗខ្លួន។
២. កុំព្យាយាមរ៉ាប់រងជំនួសគេ
ជាបងប្អូននឹងគ្នាជាសាច់ឈាមគឺមិនអាចកាត់ដាច់ឡើយ ហើយរឹតតែចង់ក្លាយទីបង្អែកដ៏រឹងមាំសម្រាប់អាចពឹងពាក់គ្នាទៅវិញទៅមកផងដែរ។ ប៉ុន្តែទោះយ៉ាងណាក៏ដោយក៏យើងមិនអាចពង្រីកមាឌទៅរ៉ាប់រងបន្ទុក និងការងារជំនួសបងប្អូនបាននោះដែរ។ ការធ្វើបែបនេះយូរៗទៅមិនមែនជាការជួយឡើយ ប៉ុន្តែវានឹងក្លាយទៅជាការទម្លាក់តួនាទីដ៏ធំមកលើខ្លួនឯងទៅវិញ។ ជាពិសេសបើសម្រាប់បងប្អូនដែលបែកចេញមានគ្រួសារតូចរៀងខ្លួនហើយ វានឹងទៅជាបញ្ហាសម្រាប់ពួកគេថែមទៀតផង។ ដូច្នេះហើយជាជាងការជួយរ៉ាប់រងបន្ទុកជំនួស យើងអាចផ្ដល់ជាជំនួយគំនិត ស្មារតី និងការលើកទឹកចិត្តគ្នាដោយវានឹងទទួលបានផលល្អទាំងសង្ខាងតែម្ដង។
៣. កុំព្យាយាមអួតជីវិតខ្លួនឯង
បើទោះបីយើងជាបងប្អូនបង្កើតនឹងគ្នាពិតមែន តែវាសនារបស់មនុស្សម្នាក់ៗគឺមិនដូចគ្នានោះទេ។ ជាក់ស្ដែងក្នុងចំណោមបងប្អូនទាំងអស់អាចនឹងមានម្នាក់ ឬពីរនាក់ដែលមានលទ្ធភាពធូរធារខ្លាំងជាងគេ។ យ៉ាងណាមិញបើទោះជាយើងមានបានជាងគេមែនក៏មិនត្រូវលើកយកមកអួតសម្ញែងបងប្អូនផ្សេងទៀតដែលមានជីវភាពលំបាកដែរ។ ការអួតសម្ញែងបែបនេះគឺមិនខុសអ្វីពីការជាន់ពន្លិច បង្អាប់ទឹកចិត្តរបស់អ្នកម្ខាងទៀតឱ្យមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀន អាក់អន់ចិត្ត និងតូចចិត្តឡើយ។ ពេលខ្លះវាក៏ក្លាយជាចំណែកដែលធ្វើបាត់បង់សាច់ញាតិបង្កើតដោយមិនដឹងខ្លួនដែរ។ ដូច្នេះយើងគួរតែប្រែពីការអួតក្អេងក្អាងមកជាការលើកទឹកចិត្តឱ្យបានច្រើន ឬណែនាំពីវិធីណាមួយដែលពួកគេអាចប្រើប្រាស់បានដើម្បីស្រោចស្រង់ជីវភាពឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើងទាំងអស់គ្នា៕