ដើមកំណើតរបស់ពេជ្រពណ៌ទឹកប៊ិចមួយគ្រាប់នេះនៅតែធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាមានការសង្ស័យខ្លាំង ដោយសារមិនមានការចារទុកឲ្យពិតប្រាកដពីពេជ្រមួយគ្រាប់នេះ។ តែក៏នៅមានទិន្នន័យមួយចំនួនដែលអាចឲ្យយើងបានដឹងអំពីប្រវត្តិដ៏សែនព្រឺព្រួចរបស់ពេជ្រមួយគ្រាប់នេះ។
១. អ្នកគ្រប់គ្រងពេជ្រ Hope diamond ដំបូងគេបង្អស់
“Jean Baptist Tavernier” ត្រូវបានឲ្យដឹងថាជាបុគ្គលដំបូងគេដែលបានអ្នកគ្រប់គ្រងពេជ្រនេះ។ លោកគឺជាអ្នកជំនួញជនជាតិបារាំងធ្វើដំណើរទៅមកសឹងតែគ្រប់ទីកន្លែង។ អំឡុងពេលដែលលោកបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសឥណ្ឌាក៏បានជួបប្រទះជាមួយនឹងថ្មមួយដុំដែលមានពណ៌ខៀវស្រងាត់។
តែតាមការពិត ទៅវាគឺជាពេជ្រពណ៌ទឹកប៊ិចមានទំហំ ៤៥.៥២ ការ៉ាត់ អាចចាត់ទុកថាជាពេជ្រធំជាងគេនៅលើលោកក្នុងចំណោមគ្រាប់ពេជ្រពណ៌ខៀវទាំងអស់ដែលត្រូវបានរកឃើញកាលពីអតីត។ បន្ទាប់ពី Tavernier បានត្រឡប់មកប្រទេសបារាំងវិញ លោកក៏បានលក់ពេជ្រនេះឲ្យទៅស្ដេច Louis ទី១៤។ លុះដល់អាយុ ៨៤ ឆ្នាំ Tavernier ក៏បានស្លាប់យ៉ាងអាថ៌កំបាំងដោយមានពាក្យចរចាមអារាមថាគាត់ត្រូវឆ្កែចចកចាប់ហែកសាច់រហូតដល់ស្លាប់។
២. ស្ដេច Louis ទី១៦
ក្រោយមកស្ដេច Louis ទី១៤ បានមានព្រះរាជបញ្ជាឲ្យធ្វើការច្នៃពេជ្រនោះសារជាថ្មី ដោយកាត់បែងចែកពេជ្រចេញជាបីចំណែក។ បំណែកទីមួយរបស់ពេជ្រត្រូវបានបាត់សាបសូន្យទៅ នៅសល់តែ២បំណែកទៀតត្រូវបានយកមកកែច្នៃ។ ក្នុងនោះមួយបំណែកដែលត្រូវបានកែច្នៃជារាងបេះដូង និងត្រូវបានប្រើធ្វើជាពេជ្រប្រចាំរាជវង្សមកជាច្រើនសតវត្ស ដោយត្រូវបានគេឲ្យឈ្មោះថា Blue Diamond Of The Crown ។ ពេលវេលាកន្លងផុតទៅភាពអពមង្គលក៏ចាប់ផ្ដើមកើតមានឡើងរហូតមកដល់ស្ដេច Louis ទី១៦ និងព្រះរាជិនី ត្រូវបានប្រហារជីវិតដោយ Guillotine ដែលជាគ្រឿងប្រហារជីវិតផ្ដល់ភាពឈឺចាប់តិចខ្លាំងបំផុត (កាត់ព្រះសិរិសារ)។ តាំងពីពេលនោះមកពេជ្រមរណៈមួយគ្រាប់នេះ ត្រូវបានបាត់សាបសូន្យនៅក្នុងហេតុការណ៍ដ៏សែនវឹកវរនោះ។
៣. Daniel Alison
មកដល់ឆ្នាំ ១៨១៣ នៅទីក្រុង London អ្នកជំនួញត្បូងពេជ្រលោក Daniel Alison បានពេជ្រពណ៌ទឹកប៊ិចមួយគ្រាប់ទំហំ ៤៤ ការ៉ាត់មកគ្រប់គ្រង។ ទោះបីជារូបរាងមិនដូចពីមុន តែដោយភាពស្រស់ស្អាតដែលគ្មានគូរប្រៀបទើបធ្វើឲ្យគេសន្មតថា នោះគឺជាពេជ្រនៃព្រះរាជវង្សបារាំងដែលបានបាត់ខ្លួនទៅតែត្រូវបានគេផ្លាស់ប្ដូររូបរាងថ្មី បីងាយស្រួលក្នុងការនាំចេញ។
៤. ស្ដេច George IV នៃរាជវង្សអង់គ្លេស
ស្ដេច George ទី៤ នៃរាជវង្សអង់គ្លេសក៏ធ្លាប់បានគ្រប់គ្រងពេជ្រមរណៈមួយនេះ។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសោយទីវង្កតទៅរាជវង្សបានលក់ពេជ្រនេះ ដើម្បីសងបំណុលដ៏ច្រើនមហាសាល។ ក្រោយមកពេជ្រមួយគ្រាប់នេះក៏ត្រូវបានប្ដូរដៃម្ចាស់មកជារឿយៗ។
៥. Henry Philip Hope
ទាយាទមរតកធនាគារបានទិញពេជ្រនេះទុក។ ពេជ្រ Blue Diamond Crown របស់រាជវង្សបារាំងក៏បានក្លាយជាពេជ្រប្រចាំត្រកូល Hope ហើយត្រូវបានគេឲ្យឈ្មោះថា Hope Diamond ចាប់តាំងពីពេលនោះមក។ ក្រោយមកត្រកូល Hope ក៏ត្រូវបានក្ស័យធនដោយត្រូវបានគេជឿថាវាជាបណ្ដាសារបស់ពេជ្រ។
៦. ស្ដេច Abdul Hamid ទី២
ស្ដេច Abdul Hamid ទី២ នៃប្រទេសទួរគី បានគ្រប់គ្រងពេជ្រនោះត្រឹមតែពីរទៅបីខែក៏មានរដ្ឋប្រហារឲ្យទ្រង់ចុះចេញពីតំណែង។
៧. Evalyn Walsh McLean
អ្នកគ្រប់គ្រង Hope diamond បន្ទាប់មកគឺនាង Evalyn Walsh McLean ភរិយារបស់លោក Edward McLean ម្ចាស់ទស្សនាវដ្ដី Washington Post។ ហេតុការណ៍អាក្រក់ក្នុងគ្រួសារនាង គឺកូនប្រុសត្រូវបានឡានបុកស្លាប់។ ក្រោយមកលោក Edward ក៏មានជំងឺសរសៃប្រសាទ ហើយបញ្ចប់ជីវិតនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យវិកលចរិត។
៨. លោក Harry Winston
លោក Harry Winston គឺជាអ្នកគ្រប់គ្រង Hope Diamond ។ លោកបានបរិច្ចាគ Hope Diamond ឲ្យទៅស្ថាប័ន Smithsonian Institute នៅក្នុងវ៉ាស៊ីនតោននៅឆ្នាំ ១៩៥៨។ Hope Diamond ក៏បានយ៉ាងស្ងប់សុខចាប់តាំងពីពេលនោះមក៕